Eva’s 75ers

Εαρινή σύναξη των αποφοίτων 1975 

της Ευαγγελικής Σχολής Ν. Σμύρνης

Για τη μικρή μας σύναξη της Ευαγγελικής
λίγα στιχάκια σκάρωσα, όχι της προκοπής.
Κι αν τα θρανία αφήσαμε σχεδόν μισόν αιώνα,
στα χρόνια εκείνα τριγυρνούν οι σκέψεις μας ακόμα.

Και ξεκινώ απ' την κορφή, πάνω του Ψηλορείτη
που γέννησε τον διευθυντή, λεβεντογένα Κρήτη.
Θρησκευτικά μας δίδαξε, "φίλοι μου", ο Ξενικάκης.
Άγιασε από τα καψώνια μας που κάναμε πλειστάκις!
Η Μασίνα είχε πείσμα και πάθος φοβερό
για έναν Γάλλο στοχαστή, θαρρώ τον Φουλερώ.

Συντακτικό, μετάφραση, έκθεση, ιστορία
Αμούντζας, Κανελλόπουλος, Φωτίου, Κοντός και σία.

Ο Καραγιάννης άφθαστος με τη λογοτεχνία

κι ο Δημακόπουλος βαρύς... σαν ιστορία.

Σε έναν υποκλίνομαι κι ας ήμουνα αυθάδης.
Είναι ο μέγας ποιητής Αυρήλιος Ευστρατιάδης.

Μα από όλους αξεπέραστος και μέγας ευεργέτης
υπήρξε ο αξέχαστος και φοβερός Βερτσέτης!

Μιγαδικούς, τριώνυμα και τριγωνομετρία
απ' την Πολάκη αρχικά, στον Κόλια χρόνια τρία.
"Ε, παιδί, δεν έφερες διαβήτη;
Τον κύκλο πάλι έφτιαξες σαν τη στραβή σου μύτη!"

Πειράματα στη Φυσική, Λεκάτη και Δερέκα,
στον πρώτο βάζω άριστα, στον άλλο ούτε δέκα.
Ο Κουρεμέτης το ρομπότ, αξέχαστος θα μείνει,
όταν στο εργαστήριο έσκασε η ασετυλίνη.

Ο Καλπακτσόγλου συμπαθής με τα χοντρά γυαλάκια.
Η Structure αδιαφόρετη, την είχαμε για πλάκα.
Στο βόλεϊ Ριζόπουλος, στο μπάσκετ Προκοπίου.
Ο μαέστρος Μποτετζάγιας, αρχαίο ύφος μεγαλείου.
Η Ανούση με τη σινική και το ραπιδογράφο
όσο και να προσπάθησε, δεν με έκανε ζωγράφο.

Μα πριν να κλείσω φίλοι μου, θέλω να θυμηθούμε
τους φίλους μας τους παιδικούς που δεν θα ξαναδούμε:
Φώτη Μάντη και Σπανέλη και τον γελαστό Ασημάκη,
Βασιλάκη, Θεοχάρη και τον Φώτη Μαζαράκη.

Τι κι αν έχουμε σκορπίσει όπου υπάρχει ανθρωπότης,
αξέχαστη μέν' η ανεμελιά της άγουρης εκείνης νιότης.

Θ.Μ. 4.4.2024.

Φωτογραφίες
Εαρινή σύναξη 4.4.2024 στου Βαλέσα (Ν. Σμύρνη).
Παρόντες 20, από Βοστώνη μέχρι Πύργο Ηλείας. 

 

   Πίσω όρθιοι, από αριστερά: Θοδωρής Μπελίτσος, Γιώργος Γλεντής, Τάκης Μανιταράς, Γιώργος Κυρίτσης, Πάνος Ρωπαΐτης, Βασίλης Γκίκας (σκυφτός), Αντώνης Λουκίδης.
   Καθιστοί, από αριστερά: Πέτρος Τσολάκος, Γιάννης Μαυρογιάννης, Γιώργος Ζούμπος, Τζίμης Τζανίνης (κρυμμένος), Αριστείδης Βέβες, Δημήτρης Μπούρλος, Χρήστος Τσαρέας, Γιάννης Κιουρούκογλου, Σταμάτης Μπουρμπούλης, Γιώργος Σταθόπουλος, Γιάννης Χανδράκης, Τόλης Φωτόπουλος, Ανδρέας Ζουλός.
    Φωτ. Γιάννης Μαυρογιάννης.

Οι ίδιοι, με τον Τζανίνη (4ος από αριστερά) να φαίνεται. 

Παν ποθητόν!

 

Ζωοδόχος Πηγή Δάφνης, 1958

Αυτή την ευχή είχε καθιερώσει ο αείμνηστος παππούς μου ο Θοδωρής, που στην φωτογραφία με κρατά καμαρωτός λίγο μετά από την μυστηριακή ονοματοδοσία μου στον ναό της Ζωοδόχου Πηγής Άνω Δάφνης, με την οποία απέκτησα το όνομά του και το όνομα του δικού του παππού και, ποιος ξέρει, ίσως και κάποιου προγενέστερου ορεσίβιου προγόνου μου που έζησε στα Αλτομιρά του Ταϋγέτου στις αρχές του 19ου αιώνα.

Με γράμματα τετάρτης δημοτικού μοιάζει απίθανο να επινόησε το αρχαιοπρεπές «Παν ποθητόν». Αν και περιστασιακός ιεροψάλτης, υπήρξε περισσότερο μέλος της Εκκλησίας του Δήμου παρά της επουράνιας. Σε όποιον τον ζάλιζε με κουβέντες περί θεού, αθανασίας και πίστης με τσιτάτα από τις γραφές και λοιπές φιλοσοφίες, τον διέκοπτε με τη φράση:

"Άκου να σου πω, στα επίγεια σε παλεύω όσο θες, στα επουράνια πολέμα μόνος σου!".

Πράγματι, στα επίγεια υπήρξε πάνσοφος. Δαιμόνιος και εύστροφος επαγγελματίας, όπως ήταν, αναπλήρωσε την έλλειψη σχολικών γνώσεων με λαϊκή επιμόρφωση από την αγορά και από τον διαρκή αγώνα για την επιβίωση. Σε καιρούς δύσκολους, χωρίς γονική βοήθεια, πάλεψε ορφανός από δεκατεσσάρων χρονών και προστάτης τριών μικρότερων αδερφιών. Κάπου, από κάποιον, ξεσήκωσε την ευχή, του άρεσε και την καθιέρωσε. Για τον εαυτό του η ευχή έπιασε καθώς ποθούσε να φύγει όρθιος και με σώας τας φρένας, όπως και συνέβη.

"Παν ποθητόν!", λοιπόν, αντεύχομαι κι εγώ με τη σειρά μου αγαπητοί φίλοι που κατά δεκάδες θυμηθήκατε χτες να στείλετε τις ευχές σας για την ονομαστική μου εορτή. 

"Παν ποθητόν!" και σε όσους δεν το θυμηθήκατε.

Θ. Μπελίτσος, 24.3.24.

 

Κωνσταντίνος Κωστέας: Έξι ποιήματα

 

φωτ. Μαρίας Κατεινά

O Κωνσταντίνος Κωστέας γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου 1990. Κατοικεί στην Καλαμάτα και κατάγεται από τη Μεγάλη Μαντινεία Αβίας του Δήμου Δυτικής Μάνης. Είναι φιλόλογος, αριστούχος απόφοιτος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με έδρα την Καλαμάτα. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εκτείνονται στη μελέτη της Αρχαίας και Νέας Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, της Γλωσσολογίας, της Ιστορίας και της Φιλοσοφίας.Τα βιβλία του:

"Περιδιάβαση στη νεοελληνική λογοτεχνία", εκδ. 24 γράμματα, 2019.

"Επισκόπηση της αρχαίας ελληνικής για μαθητές λυκείου" (συλλογικό), εκδ. Ownbook, 2016.

"Εισαγωγή στη γνώση της αρχαίας ελληνικής για μαθητές γυμνασίου", εκδ. Ownbook, 2015.

Ασχολείται με την ποίηση. Κριτικές και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά, και στον συλλογικό τόμο "Έν Αβία", 2016. 

Εκφράζεται μέσω του blog «Διαπρύσιος Κήρυκας», από το οποίο αντλήθηκαν τα παρακάτω έξι πρόσφατα ποιήματά του.

 -ο-ο-ο-

 

Οδός Νικηταρά, σκόρπιες μνήμες

 

Άνω Δάφνη, Νικηταρά και Ακροπόλεως

Οδός Νικηταρά, Άνω Δάφνη, στη συμβολή με την Ακροπόλεως

  Με αφορμή ένα αγγελτήριο εκδημίας, της 82χρονης Ευθυμίας Κουσουρή, παλιές, λησμονημένες μορφές και εικόνες κατέκλυσαν το εσωτερικό μου σύμπαν και είπα να τις μοιραστώ. Σχετίζονται κυρίως με τα τρία, έρημα πλέον, ακίνητα στα νούμερα 1, 3 και 5 της οδού Νικηταρά, που στέκουν, για πόσο ακόμα άραγε, βουβοί μάρτυρες του παρελθόντος.

"Ο Κήρυκας των Καμινίων" νο 3

 

"Ο Κήρυκας των Καμινίων" 3ο τεύχος, χριστουγεννιάτικο, της εφημεριδούλας μας, με εκλεκτές συνεργασίες, σπάνιες φωτογραφίες και δώρο το Ημερολόγιο του 2024.

* Περιεχόμενα:

Συνδρομή των Λημνίων εν γένει

Ο ευεργετισμός στη Λήμνο

Ο ευεργετισμός των Λημνιών είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο, το οποίο είναι αδύνατον να καλυφθεί σε μια ομιλία. Θα προσπαθήσω να μεταφέρω σε γενικές γραμμές την γιγάντια κοινωνική προσφορά των Λημνιών ευεργετών. Όμως, το θέμα είναι πρακτικά αδύνατον να καλυφθεί, διότι στην ουσία κάθε κοινωφελές έργο που πραγματοποιήθηκε στο νησί από τις αρχές του 19^ου αιώνα ως τα μέσα του 20^ου έγινε είτε χάρη στη γενναία οικονομική συνεισφορά ενός εύπορου Λημνιού μετανάστη είτε με την συνδρομή μικροποσών από εκατοντάδες ανώνυμους Λημνιούς της διασποράς.

Σταύρος Τραγάρας: «Τρία ακόμα βιβλία από τον Αλέξανδρο Χουλιαρά»

Αλέξανδρος Χουλιαράς

 

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Γράφει ο Σταύρος Τραγάρας*

Συνήθως στη βιβλιοπαρουσίαση ή βιβλιοκριτική αναφέρεται κάποιος σε ένα βιβλίο. Ο Αλέξανδρος Χουλιαράς με ρυθμό πολυβόλου εξέδωσε μέσα στο έτος τρία βιβλία, ένα ποιητικό, «ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ», και δύο πεζά, «ΦΥΤΑ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ - άγρια και ήμερα» και «ΖΩΑ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ - άγρια και ήμερα».

Ο Αλέξανδρος Χουλιαράς είναι ένας πολυγραφότατος συγγραφέας, με κύρια αντικείμενά του την παλιά ζωή της πατρίδας του Ευρυτανίας, την αγροτική και κτηνοτροφική ζωή στα χρόνια της χειρωνακτικής περιόδου, την φύση της πατρίδας του με την πανίδα, τη χλωρίδα, και τα φυσικά φαινόμενα, που έζησε ως παιδί και μελέτησε ως ενήλικας.

Ο Χουλιαράς παρακολούθησε με πόνο καρδιάς όλη την κοσμογονική αλλαγή που συντελέσθηκε τις τελευταίες ιδίως δεκαετίες στο φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον. Έζησε στο πετσί του αυτές τις αλλαγές, τις μελέτησε, και έχει όλη την επάρκεια και ως ειδικός επιστήμονας, αλλά κυρίως ως «εμπειρογνώμονας ζωής», να τις καταγράψει και να προτείνει λύσεις για μια βιώσιμη ανάπτυξη ως αντίποδα στην ερημοποίηση της υπαίθρου και στην μετάλλαξη της κοινωνικής ζωής.

  Γράφει ασταμάτητα, γράφει βιβλία, αρθρογραφεί στον τύπο, δημοσιεύει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γράφει για το νοικοκυριό του Ευρυτάνα, γράφει Ευρυτανικές ιστορίες, γράφει για το κεφαλοχώρι Κρίκελλο, τη γενέτειρά του, γράφει για τις στράτες, τα βουνά, τα ποτάμια, τα λαγκάδια, τα δέντρα, τα ζώα, τα πουλιά. Γράφει για τα παραμύθια και τους θρύλους, για τα έθιμα. Γράφει για τις εργασίες των παλιών Ευρυτάνων, για τα σπίτια τους, τις στάνες τους, τα φαγητά τους, για το ψωμί τους, για τις δυσκολίες τους, για τα φαρμάκια τους και τις χαρές τους. Γράφει για τα παπούτσια τους, τα ρούχα τους, τα εργαλεία τους. Συλλέγει εργαλεία για να φτιάξει λαογραφικό μουσείο.