Τρεις Πρωτοχρονιές

"Πειναλέων και Ανεργίτσα" του Μποστ

«Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν»

Μανώλης Ρασούλης, «Υδροχόος».

-1820-

Ο χιονιάς είχε κατέβει χαμηλά φέτος. Τα ζωντανά υπέφεραν κι ας τα ’χαν φέρει νωρίς στο χειμαδιό. Δυο αρνάδες ψόφιες βρήκαν πάλι. Άσε που είχαν ακουστεί και λύκοι να ουρλιάζουν. Αν δεν εύρισκαν αγρίμια στο βουνό, θα κατέβαιναν χαμηλά, στα κοπάδια, και τότε κλάψ’ τα. Μα χειρότερος κι απ’ τους λύκους ήταν ο αφέντης Καραπαύλος. Ούτε από χιόνι καταλάβαινε ούτε από παλιόκαιρο. Τις προάλλες πέρασε με τ’ άλογο απ’ το Κοντόβρυσο. Εκείνη πότιζε τα πράματα. Προσπάθησε να του μιλήσει ανθρώπινα, μα της πήρε το λόγο απ’ τα μούτρα.

Τίνα Βρεττάκη: "Τα Χριστούγεννα του άστεγου"

LES CLOCHARDS του Milshtein 

Τεράστιο το μαγαζί κι ίσως γι’ αυτό είναι πια κλεισμένο

το άλλοτε του Πειραιά των νέων στέκι αγαπημένο.

Κάποτε έφαγα εκεί, χρόνια πολλά προτού η κρίση

έρθει ξανά σαν κατοχή τον βίο μας να καταλύσει.

Κι όμως δεν είναι μοναχό, έρημο και σκοτεινιασμένο.

Έχει έναν άνθρωπο φρουρό πάντα στην πόρτα του στημένο.

Είναι ένας άστεγος, που εκεί βρίσκει το νέο του το σπίτι

μες στον χειμώνα, στον βοριά, στην είσοδο μικρό σπουργίτι.

Με μπόγους ρούχα κατοικεί. Αντί για τζάμια, ζελατίνες

έχει  για να προφυλαχθεί. Μα, οι κρύες νύχτες του εκείνες

του δίνουν έμπνευση κι ορμή να τις στολίσει με λαμπιόνια

χριστουγεννιάτικα. Γιορτή θέλουνε τα θλιμμένα χρόνια.

Τίνα Βρεττάκη: "Τα Χριστούγεννα των σκουπιδιών"

S. Botticelli "Madonna and Child" [λεπτομέρεια]

Μικρό μου, που σ’ αφήσανε δίπλα απ’ τα σκουπίδια

σε μια σακούλα που πουλούν τα παιδικά παιχνίδια,

έναν μικρό νέο Χριστό, χωρίς φάτνη κι αστέρι,

οι άγγελοι δεν σ’ άφησαν, σου κράτησαν το χέρι.

Συγχώρεσε τη μάνα σου! Δεν ήταν η Μαρία,

που επέλεξε ο Πανάγαθος. Δεν είχε προστασία.

Ίσως όταν σε γέννησε, να τη φοβίσαν τόσοι,

που έφτασε η άμοιρη σκληρά να σε προδώσει.

Είσαι ο σύγχρονος Χριστός, ο φρεσκογεννημένος,

από τα γεννοφάσκια του κιόλας Εσταυρωμένος,

ο προδομένος άνθρωπος, ο υποτιμημένος,

που στα σκουπίδια τον πετούν, ο εξοβελισμένος.

Όμως, υπάρχουν άνθρωποι ακόμα με αγάπη,

άγγελοι καθημερινοί χωρίς φτερά στην πλάτη.

Αυτούς τους στέλνει ο Θεός για να σε προστατέψουν,

να σου χαρίσουν τη στοργή, σ’ εσένα να πιστέψουν.

Αυτοί και τη μανούλα σου να δεις πως θα τη σώσουν,

πως άλλους δεν θ’ αφήσουνε διπλά να τη σταυρώσουν.

Γιατί υπάρχουν άγγελοι χωρίς φτερά στην πλάτη,

Που ξέρουνε να συγχωρούν και να βοηθούν με αγάπη.

-ο-ο-ο-

Ένα επίκαιρο ποίημα που μας έστειλε η φίλη συγγραφέας Τίνα Βρεττάκη, για το περίφημο βρέφος -το θαύμα των Χριστουγέννων- της Καλαμάτας.

Το ποίημα διαβάστηκε στην ΕΡΤ-Καλαμάτας.

Κύκλοι που κλείνουν

Ήπια τον καφέ, καληνύχτισα κι έκλεισα τον κύκλο. Έτσι είναι η ζωή. Κύκλοι που ανοίγουν και κλείνουν.