-Την Κυριακή είναι το μνημόσυνο της θείας Τάδε. Πρέπει να πάμε.
Με τρελαίνει αυτή τη φράση. Ειδικά αυτός ο οικογενειακός πληθυντικός "να πάμε". Άντε να εξηγήσεις, πως μια εβδομάδα άδεια πήρα βρε αδερφέ, να ξεμπουκώσω από την καφρίλα του αφεντικού, του πελάτη, του διευθυντή, του όποιου τέλος πάντων μου πρήζει τα συκώτια όλο το χρόνο. Δεν γίνεται να την ξοδεύω σε μνημόσυνα, καφέδες που δεν πίνονται και σε γεύματα που πρέπει "να κάτσουμε", πάλι ο αδυσώπητος οικογενειακός πληθυντικός.
Ελπίδες πάλι από τη σημερινή εξέταση.
Μια ζέστη, μια κρύο
Η καρδιά γερή, τα πλεμόνια καθαρά, το νεφρό αντέχει
Μα δεν βλέπω γιατρέ, κάτι έχει στο μάτι μου!
Αν δεν υπήρχε εκείνη η κουκίδα στην πλάτη
δεν θα ανησυχούσα, απάντησε.
Μα εγώ δεν βλέπω, σας ξαναλέω!
Τι να κάνουμε;
Η ζωή ξεγελά καμιά φορά, δεν είμαστε και θεοί.
Εξήντα ευρώ παρακαλώ, με απόδειξη.
Σκέψεις άυπνες, ξημερώματα Τετάρτης
Τι φταις και συ που ξενυχτάς μαζί μου διαβάζοντας;
Θ. Μύθος, Τετάρτη 16/9/2020
Ακούγοντας το "Wednesday morning" των America
Και πήραν τα μωρά τις ατραπούς
Αναζητώντας μια σταγόνα ζωής
Γιατί στέρεψε το γάλα στο ρωγοβύζι
Κι έγινε η κραυγή των ξεριζωμένων
Γροθιά στα κουστούμια με τις χοντρές κοιλιές
Θηλιά στους λαιμούς με τις ακριβές γραβάτες
Κι εσύ Θεέ του Αβραάμ, του Σαούλ, του Μωχαμέντ
Κοιμήσου μακάριος στους ναούς και στα ξωκλήσια
Οστά γεγυμνωμένα θα λάβεις, αν ποτέ έλθεις εν τη βασιλεία σου
Θ. Μύθος, 9/9/2020.
______
Φωτ. CNN Greece/Ευδοκία Μύτιλη.
Αν γνώριζε ο Μπάιρον,
όταν αναζητούσε σε αρχαίες μούσες τον έρωτα,
ότι του έμελε να συντροφεύει αιώνια
μιαν ορκισμένη παρθενομάρτυρα,
ίσως δεν άφηνε ποτέ τη γηραιά Αλβιόνα.
Απ' την άλλη, μπορεί να δόθηκε στην Αγιαβαρβάρα,
στον Παράδεισο, ως έπαθλο για την πίστη της.
Θ. Μύθος, 7/9/2020.
Βύρωνος και Αγ. Βαρβάρας γωνία.
