Ενστάσεις για ένα μνημείο

 

Έλεγα να μην γκρινιάξω, μέρες που είναι, αλλά μερικά πράγματα δεν στέκουν. Στήθηκε, στις 17 Μαρτίου, στην Αρεόπολη ένα ανάγλυφο μνημείο, ως σύμβολο της απόφασης των Μανιατών να ξεκινήσουν τη μέρα αυτή, το 1821, τον αγώνα για την ελευθερία. Ένα μνημείο, το οποίο κλήθηκε να αποκαλύψει η κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ένα μνημείο που θα υπενθυμίζει  στον επισκέπτη αλλά και στο μαθητή που θα περνά καθημερινά από εκεί το σημαντικό αυτό ιστορικό γεγονός.

Όμως, σαν είδα το μνημείο, αναρωτήθηκα τι συνειρμούς θα κάνει και τι θα αποκομίζει ο περαστικός, αντικρίζοντας τους Μανιάτες καπετάνιους να ορκίζονται σε ένα λάβαρο που κρατά ο Πετρόμπεης, παρουσία ενός ιερωμένου, σε συνδυασμό με τον αρχαιοπρεπή όρκο που είναι σκαλισμένος στη βάση του μνημείου. Πρόκειται για παραλλαγή του όρκου των Αθηναίων εφήβων, όπως τον παραθέτει ο Αθηναίος ρήτορας Λυκούργος στο λόγο του «Κατά Λεωκράτους», με τον οποίο κατηγόρησε τον Λεωκράτη για προδοσία, όταν έφυγε από την Αθήνα τις κρίσιμες στιγμές μετά την ήττα στη Χαιρώνεια το 338 π.Χ. Τον παραθέτω για αντιπαραβολή (από το ‘www.greek-language.gr’):

«Ουκ αισχυνώ τα ιερά όπλα, ουδέ λείψω τον παραστάτην όπου αν στοιχήσω· αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων και ουκ ελάττω παραδώσω την πατρίδα…».

Που σημαίνει:

«Δεν θα ντροπιάσω τα ιερά όπλα, ούτε θα εγκαταλείψω τον συμπολεμιστή μου, με οποίον κι αν τύχει να συνταχθώ· θα αμυνθώ δε για τα ιερά και τα όσια και δεν θα παραδώσω μικρότερη την πατρίδα…».

Η σκέψη για την ανέγερση ενός μνημείου καλή, όμως η εφαρμογή εγείρει ερωτηματικά. Εξηγούμαι:

 

Πρώτη ένσταση. Τι σχέση έχει ο όρκος των αρχαίων Αθηναίων εφήβων με την απόφαση των Μανιατών να λάβουν τα όπλα κατά των τύραννων το 1821; Χάθηκε ένας όρκος συμβατός με την εποχή του Εικοσιένα; Γιατί πρέπει να διαιωνίζεται ο αρχαιο-ελληνο-χριστιανικός αχταρμάς; Ή μήπως αυτός είναι ο στόχος;

 

Δεύτερη ένσταση. Ο όρκος στο μνημείο είναι παραλλαγμένος. Ξεκινά ως εξής: «Ορκίζομαι ίνα αμύνω την πατρίδα και μόνος και μετά πάντων και ιερά και πάτρια να τιμήσω». Αν αναζητήσει κανείς την φράση αυτή στο Google, οδηγείται απευθείας σε ακροδεξιές ιστοσελίδες, οι οποίες και την έχουν επινοήσει. Κι ως συνήθως η αρχαιοπρεπής διατύπωση μετατρέπει τη φράση σε αρλούμπα: «ορκίζομαι ίνα αμύνω την πατρίδα», δηλ. «ορκίζομαι να αποκρούω την πατρίδα!!!!». Ας έβαζαν πλήρη τον αρχαίο όρκο, ώστε να μην οδηγούμαστε σε συνειρμούς, ότι κάποιοι προσπαθούν να περάσουν μηνύματα, τα οποία τελικά προσβάλλουν την ίδια την επέτειο. Αφήνω την μιξοβάρβαρη καθαρεύουσα του συντάκτη: είτε θα πεις «αμυνώ υπέρ πατρίδος» είτε «ορκίζομαι να υπερασπιστώ την πατρίδα». Ψιλά γράμματα…

Τρίτη ένσταση. Το λάβαρο που κρατά ο Πετρόμπεης, το οποίο έχει καθιερωθεί ως το μανιάτικο λάβαρο του Αγώνα, δεν προκύπτει από πουθενά πως το είχαν οι Μανιάτες το ’21. Ο συγκεκριμένος τύπος: σταυρός σε λευκό πανί, αποτέλεσε όντως το λάβαρο πολλών αγωνιστών αλλά δεν αναφέρεται ως σημαία των Μανιατών. Η μόνη πληροφορία που έχουμε είναι μεταγενέστερη, του 1831, και αναφέρει πως οι Μανιάτες πολεμούσαν «…με αναπεπταμένας σημαίας, φερούσας τας εικόνας του Λυκούργου και Λεωνίδου…» [Στ. Καπετανάκης, Οι Μανιάτες στην Επανάσταση του 1821, σ. 61]. 

Από εικαστικής πλευράς υπάρχει ο πίνακας του Peter von Hess "Ο Μαυρομιχάλης επανιστά την Μεσσηνίαν" που απεικονίζει τον Πετρόμπεη φέροντα  λευκό λάβαρο με κόκκινο σταυρό. Ο Γερμανός ζωγράφος απεικόνιζε στιγμιότυπα του αγώνα κατά παραγγελία του Βαυαρού μονάρχη, και επομένως η εικόνα έχει μια αυθεντικότητα. 

 

Τέταρτη ένσταση. Στην υποτιθέμενη σημαία των Μανιατών έχει γραφτεί το σύνθημα: «Νίκη ή Θάνατος», διότι λέει οι Μανιάτες δεν ήταν σκλάβοι και δεν είχαν ανάγκη να γράψουν «Ελευθερία ή Θάνατος». Πέρα από τον παραλογισμό (αφού δεν ήταν σκλάβοι γιατί πήραν τα όπλα άραγε;), το «Ελευθερία ή Θάνατος» ήταν το καθολικό σύνθημα της Φιλικής Εταιρείας που ξεσήκωσε όλους τους Ρωμιούς. Αν υπήρχε κάποιο σύνθημα στο λάβαρο, μόνο αυτό θα υπήρχε.

Όμως, τίποτα από αυτά δεν ισχύει, διότι απλούστατα το συγκεκριμένο λάβαρο δεν υπήρξε ποτέ. Επινοήθηκε πριν από 25-30 χρόνια περίπου, στις αρχές της δεκ. '90, από κάποιους κύκλους, ας τους ονομάσω ρομαντικούς για να μην πω τίποτε άλλο. Θυμάμαι τον αείμνηστο Δικαίο Βαγιακάκο, πρόεδρο της Εταιρείας Λακωνικών Σπουδών, να έχει σοβαρές αντιρρήσεις για την προβολή και προώθηση του συγκεκριμένου τύπου ως σημαίας των Μανιατών του ’21. Αλλά πες, πες, από διάφορους ημιμαθείς, κατέληξε να πιστεύουν όλοι ότι είναι αυθεντικό, τόσο το λάβαρο, όσο και το σύνθημα!

Τουλάχιστον στο μνημείο, ας έμπαινε το λάβαρο με το σταυρό, χωρίς το ψευτο-σύνθημα. Πολλοί αγωνιστές χρησιμοποίησαν παρόμοια λάβαρα, οπότε δεν θα ήταν άστοχο. Γιατί έπρεπε να βάλουν και το σύνθημα στο μνημείο; Γιατί να διαιωνίζεται αυτή η απάτη; Δεν τολμώ να πιστέψω πως οι εμπνευστές του «Νίκη ή Θάνατος» έχουν μεταφράσει το μιλιταριστικό-ναζιστικό σύνθημα «Sieg oder Tod», το οποίο ενστερνίζεται και η εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή, όσο κι αν η σκέψη πάει συνεχώς προς τα εκεί, γιατί τότε η προσβολή στη μνήμη των αγωνιστών του ’21 είναι τεράστια!

Peter von Hess "Ο Μαυρομιχάλης επανιστά την Μεσσηνίαν". Στον πίνακα που βρίσκεται στην πινακοθήκη του Μονάχου, ο Πετρόμπεης κρατά λευκό λάβαρο με κόκκινο σταυρό.

 

Θ. Μπελίτσος, 18/3/2021