Παράξενοι κήποι ξεπροβάλλουν τελευταία στις βοτσαλόσπαρτες ακρογιαλιές μας. Αντί για άνθη της πέτρας από κάπαρη και κυκλάμινα, άνθη όμορφα κι ευωδιαστά που ύμνησαν οι ποιητές, αναδύονται άκανθοι φραγκοσυκέας και αγριωποί ξιφοφόροι κάκτοι.
Εχθρικά φυτά που απειλούν το γέλιο των παιδιών μας, επεκτείνονται αθορύβως, σπαρμένα σε ώρες περίεργες από εξωγήινα όντα, αόρατα, μεταλλαγμένα και μισερά. Από εχθρούς της προαιώνιας φυσικής ομορφιάς που επενδύουν στην ασχήμια. Ανέραστοι Σάιλοκ κι αχόρταγοι Σκρουτζ που μετρούν κέρδη και χασούρα στους ναούς του χρήματος, ξηλώνουν τους ναούς του έρωτα κι απλώνουν αθόρυβα αντιανθρώπινα πλέγματα.
Ως φαίνεται η κλιματική αλλαγή, εκτός από την φυσιολογία των φυτών, έχει αλλοιώσει και την αίσθηση της καλαισθησίας των ανθρώπων.
Η "Γη της λεμονιάς, της ελιάς", η "Γη της αγκαλιάς, της χαράς", η "Γη του πεύκου, του κυπαρισσιού, των παλικαριών και της αγάπης", υπό το αδιάφορο βλέμμα των αρχών και του κοινού που χάσκει μονίμως μπροστά σε μια οθόνη, μεταλλάσσεται αργά και ύπουλα σε "Γη του ξεραμένου λιβαδιού, Γη της πικραμένης Παναγιάς, Γη του λίβα, τ' άδικου χαμού, του άγριου καιρού, των ηφαιστείων".
Μην ξεγελιέστε σιωπηλοί εραστές της φραγκοσυκιάς.
Τα αγκάθια της δεν ξεχωρίζουν τους εχθρούς από τους φίλους.
"Οι καιροί ου μενετοί!" κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Θ.Μ. 11.9.21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου