Οι δρόμοι λένε ιστορίες (IV)

 "Οι δρόμοι λένε ιστορίες (IV)"

Ο Σάκης Καράγιωργας ήταν χαμηλόθωρος και σεμνός

ούτε μόστραρε τα τραύματά του στην αγορά

ούτε διαφήμιζε τις δημοκρατικές περγαμηνές του.

Δέχτηκε αδιαμαρτύρητα τη γειτνίαση 

με έναν δήθεν διάδοχο ενός ανύπαρκτου θρόνου.

Οι δημοτικοί άρχοντες άραγε 

δεν αντιλήφθηκαν το άκομψο του πράγματος;

Θ. Μύθος, 27/3/2021

Σάκη Καράγιωργα κ' διαδόχου Παύλου γωνία

Η καθιέρωση της 25ης Μαρτίου ως Εθνικής Επετείου

Το ιστορικό διάταγμα του 1838

 Με την ευκαιρία της εθνικής επετείου είναι ευκαιρία να γνωρίσουμε πότε και πώς καθιερώθηκε να εορτάζεται την 25^η Μαρτίου. Είναι γνωστό πως η ελληνική επανάσταση ξεκίνησε στις 22 Φεβρουαρίου 1821 στο Ιάσιο της Ρουμανίας από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, ο οποίος στις 24 Φεβρουαρίου εκδίδει την πρώτη διακήρυξη του επαναστατημένου έθνους με σύνθημα: «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος». Παράλληλα προετοιμαζόταν το ξεκίνημα της επανάστασης στην Πελοπόννησο από τον Παπαφλέσσα, οποίος είχε σταλεί από τη Φιλική Εταιρεία να ξεσηκώσει και να συντονίσει τους μυημένους στον Αγώνα. Σε μυστική σύσκεψη των Φιλικών της Πελοποννήσου στη Βοστίτσα (το σημερινό Αίγιο) που έγινε από 26 ως 30 Ιανουαρίου 1821, εκφράζονται επιφυλάξεις αλλά ορίστηκαν τρεις πιθανές ημερομηνίες για την έναρξη του αγώνα: η 25^η Μαρτίου (Ευαγγελισμός), η 23^η Απριλίου (Αγ. Γεωργίου) και η 21η Μαΐου (Αγ. Κωνσταντίνου) και άρχισαν οι προετοιμασίες. Γίνονται διάφορα προεπαναστατικά επεισόδια, δείγμα της αδημονίας να ξεσηκωθούν όσων γνώριζαν. Η οθωμανική διοίκηση άρχισε να υποψιάζεται πως κάτι ετοιμάζεται και διέταξε πολλούς προεστούς και ιεράρχες να συγκεντρωθούν στην Τρίπολη, όπου τους κράτησε ως ομήρους ώστε να εμποδίσει πιθανό κίνημα. Ήταν σαφές πλέον πως η επανάσταση κινδύνευε να ματαιωθεί αν δεν ξεκινούσε άμεσα. Ο Παπαφλέσσας γυρίζοντας από τόπο σε τόπο ξεσήκωνε με αλήθειες και ψέματα τους οπλαρχηγούς προσπαθώντας να τους πείσει πώς είχε φτάσει η ώρα. Τελικά, το Μάρτιο ξεκινά η Επανάσταση παράλληλα στη Μάνη και στα Καλάβρυτα.

Ενστάσεις για ένα μνημείο

 

Έλεγα να μην γκρινιάξω, μέρες που είναι, αλλά μερικά πράγματα δεν στέκουν. Στήθηκε, στις 17 Μαρτίου, στην Αρεόπολη ένα ανάγλυφο μνημείο, ως σύμβολο της απόφασης των Μανιατών να ξεκινήσουν τη μέρα αυτή, το 1821, τον αγώνα για την ελευθερία. Ένα μνημείο, το οποίο κλήθηκε να αποκαλύψει η κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ένα μνημείο που θα υπενθυμίζει  στον επισκέπτη αλλά και στο μαθητή που θα περνά καθημερινά από εκεί το σημαντικό αυτό ιστορικό γεγονός.

Ο Διόνυσος, ο Πίνδαρος κι η ρέντα για το φλάμπλο

 

- Ένα λημνιό έθιμο με αρχαίες ρίζες -

 Το φλάμπλο. Ήταν ένα κόκκινο λάβαρο, για το οποίο τα παλιότερα χρόνια στους γάμους διεξάγονταν αθλητικοί αγώνες. Συγκεκριμένα, την Παρασκευή πριν από το γάμο, ο γαμπρός τοποθετούσε στο παράθυρό του το φλάμπλο (φλάμπουρο, λατ. flammulum: λάβαρο). Αυτό ήταν ένα χρωματιστό μαντήλι, συνήθως κόκκινο, κρεμασμένο σε ένα καλάμι και στολισμένο με χρυσές τρέσες. Στο μαντήλι ήταν δεμένα σε κόμπο χρήματα, το λεγόμενο «χάρισμα», ένα ματσάκι βασιλικός, κάποιες φορές ένα ρόδι, ένα μήλο ή και άνθη. Το μνημονεύανε και στο γαμπριάτικο τραγούδι:

Μια σοβαρή σύσκεψη

 

 

Είπαν αυτοί 7.30, εμείς είπαμε 6.30, είπανε 7.15 δεν προλαβαίνουμε, είπαμε μεις 6.45 ούτε λεπτό αργότερα, άντε να κόψουμε λίγο είπαν αυτοί 7.10 maximum, ανεβήκαμε κι εμείς στις 6.50, μετά δεν υποχωρούσε κανείς, πάγωσε ο καφές στην καφετιέρα τέλειωσαν και τα κουλουράκια, ζητήσαμε να μας φτιάξουν φρέσκο καφέ να φέρουν και κουλουράκια, ένας ζήτησε ντεκαφεϊνέ, άλλος ήθελε κουλουράκια με στέβια γιατί έχει ζάχαρο, τσαντίστηκε η γραμματέας, φεύγω είπε δεν σας αντέχω άλλο, πείνασα κι όλας, 7 πήγε η ώρα!

Πότε πήγε εφτά; φωνάξαμε όλοι, να φύγουμε έχουμε και δουλειές, παίζει η ΑΕΚ είπε κάποιος, άλλος είχε ραντεβού, άλλος γκρινιάρα γυναίκα, τρέξαμε όλοι στο ασανσέρ.

Κι η απόφαση; ρώτησε ένας.

Ε, αφού καταλήξαμε στις 7.00.

Ναι, ναι, ναι, συμφώνησαν όλοι, το είπε κι η γραμματέας!

Θ. Μύθος 8/3/2021

 -----

Η είδηση από τα ΜΜΕ: 

"Έξι ώρες συνεδρίασε η ειδική επιτροπή, προκειμένου να αποφασίσει να αλλάξει την ώρα κυκλοφορίας για το Σάββατο, από τις 6μμ στις 7μμ."

 

Θοδωρής Βουτσάς: "Ποιος θα μιλήσει για τις απλές γυναίκες;"

 

 Ποιος θα μιλήσει για τις απλές γυναίκες;
που χαϊδεύουν τα κεφαλάκια των παιδιών τους
αποβραδίς, πριν να τα βάλουνε για ύπνο
κι ολημερίς ιδρώνουν σε άχαρες δουλειές.
Στο γυρισμό για το σπίτι, σταματάνε στις βιτρίνες
μετρώντας στα παιδικά ρουχαλάκια το νούμερο με το μάτι,
ακουμπισμένες από την κούραση στο τζάμι της βιτρίνας.
.
Στα κρύα του χειμώνα χαίρονται για λίγο το χιόνι
σαν όλες τις μικρές χαρές της ζωής
κ’ ύστερα το σκουπίζουν μακριά  καθώς ξέρουν πως,
η πολύ χαρά είν' αμαρτία που τρέφει βάσανα και φθόνο.
.
Περπατάνε κρατώντας γύρω τους τα κλωσόπουλα
λέγοντας συνεχώς ευχές και ξεματιάσματα
λαχταρώντας να τα κρατήσουν για πάντα κοντά τους,
ακόμη κι όταν μείνουν μόνες ανάμεσα σε φωτογραφίες
που μ' αυτές γεμίζουν κάθε γωνιά του σπιτιού.
.
Κάνουν την πέτρα και το σουβά να λέγεται σπίτι
γεμίζοντάς το μνήμες γλυκές από μυρωδιές κι αγάπη
με τα δύο χέρια τους μονάχα,
που ’ναι πάντα υγρά, σταλάζοντας ζωή,
ποτίζοντας μια γλάστρα, ταΐζοντας κουτάβια και γάτες,
χαϊδεύοντας έναν βασιλικό, μαγειρεύοντας, πλένοντας πιάτα,
κάνοντας πράγματα βαρετά που δεν θαρρούν χαμένο χρόνο.
.
Δεν έχουν σχέδια δικά τους, δεν λαχταράν εκπλήξεις
μόνο προσεύχονται ψιθυριστά για τα ονείρατα των άλλων.
 (Θ|Β)