που τα βλέφαρα κλείνουν,
μα το βλέμμα παραμένει προσηλωμένο στο άπειρο.
Είναι κάποιες νύχτες
που τα πόδια λυγίζουν,
μα τα βήματα συνεχίζουν ν' αναζητούν καταφύγιο.
Είναι κάποιες νύχτες
που το σώμα κοιμάται,
μα η ψυχή ξαγρυπνά προσμένοντας το θαύμα.
Είναι κάποιες νύχτες
που αργεί το ξημέρωμα,
μα τα σκοτάδια παρηγορούν την ύπαρξη.
Είναι κάποιες νύχτες
που ματώνουν οι σκέψεις,
μα η φθορά αναβάλλεται πάντα για την επαύριον.
Είναι αυτές οι νύχτες οι φωτεινές
που το σύμπαν συστέλλεται σε μια φτερούγα
και χαϊδεύει απαλά τα μάγουλα όσων ονειρεύονται.
Θ. Μύθος, 13 Οκτώβρη 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου