Κάλεσαν την κλάση μας πάλι!

Πρόβαλε χτες ο άγγελος με τις λωβές ειδήσεις

Ανάμεσα στ’ ακροθαλάσσι και στις ξέρες

Με το φύλλο πορείας χωρίς επιστροφή

Ν’ ανεμίζει καρφωμένο στο ματωμένο κασάρι

Πάλι από μας; ψιθυρίσαμε με παράπονο.

Τη δουλειά μου κάνω, απάντησε ατάραχος

Και κάρφωσε τον καλύτερο απ’ όσους έχουμε απομείνει

Επιδόθηκε! είπε ψυχρά κι η θάλασσα αγρίεψε

Σειρά σου να πληρώσεις το χρέος, συνέχισε.

Ο Σπύρος πήρε το σκοτεινό στρατί για τον Αη Γιάννη

Κι εμείς σπάσαμε το ποτήρι του στα βράχια της Παλιόχωρας

Να ξορκίσουμε το αφρισμένο πέλαγος

Να πεις τα χαιρετίσματα αγαπημένε φίλε

Στο στοιχειωμένο Νώντα και στη γελαστή Όλγα

Στον Παναγιώτη των μακρινών πόντων και στην όμορφη Μαριζέτα

Στον πολύκλαυστο Τάσο και στον Αντρέα. 

Και στον ξάδερφο, μην το ξεχάσεις!

Κάλεσαν την κλάση μας πάλι!

Όλο και πληθαίνουν τα φύλλα πορείας

Όλο λιγοστεύουν τα βότσαλα στο κυμοθάλασσο

Σβήνουν η μια μετά την άλλη οι φωνές της αθωότητας

Ξεχείλισε πια ο σκληρός δίσκος των αναμνήσεων

 Μνήμη Σπύρου Χρ. Γεωργουλέα

Θ.Μ., Σάββατο 23 Μαΐου 2020

Παλιόχωρα 2001, στου Σκιά.
Γιώργης Πουλέας, Σπύρος Γεωργουλέας, Βικτώρια, Ανδρέας Πιπερίδης