Τίνα Βρεττάκη: "Τα Χριστούγεννα του άστεγου"

LES CLOCHARDS του Milshtein 

Τεράστιο το μαγαζί κι ίσως γι’ αυτό είναι πια κλεισμένο

το άλλοτε του Πειραιά των νέων στέκι αγαπημένο.

Κάποτε έφαγα εκεί, χρόνια πολλά προτού η κρίση

έρθει ξανά σαν κατοχή τον βίο μας να καταλύσει.

Κι όμως δεν είναι μοναχό, έρημο και σκοτεινιασμένο.

Έχει έναν άνθρωπο φρουρό πάντα στην πόρτα του στημένο.

Είναι ένας άστεγος, που εκεί βρίσκει το νέο του το σπίτι

μες στον χειμώνα, στον βοριά, στην είσοδο μικρό σπουργίτι.

Με μπόγους ρούχα κατοικεί. Αντί για τζάμια, ζελατίνες

έχει  για να προφυλαχθεί. Μα, οι κρύες νύχτες του εκείνες

του δίνουν έμπνευση κι ορμή να τις στολίσει με λαμπιόνια

χριστουγεννιάτικα. Γιορτή θέλουνε τα θλιμμένα χρόνια.