Θοδωρής Βουτσάς: "Η Σιωπή της Μάνας ..."

 

Πόσο έμοιαζαν,

η μάνα μου και ο βασιλικός της!

Πολλές φορές μπερδευόμουν.

Σαν έμπαινα στο σπίτι τους,

να πω καλημέρα, 

νόμιζα πως, ο βασιλικός μ' απαντούσε.

.

Πλάσματα μικρόσωμα κι’ αγέρωχα 

περήφανα κι ευωδιαστά,

η μάνα μου κι' ο βασιλικός της 

έπιναν καφέ στην βεράντα

του Σεπτέμβρη τ’ απογεύματα.

.

Κάθονταν σιωπηλά

- οι κουβέντες πληγώνουν -

κι εκεί στη βεράντα, με το τίποτε

γλύκαιν’ ο πόλεμος της μέρας

απ' την ηρεμία και τ’ άρωμά τους.

.

Τώρα, ταξίδεψαν κ ’οι δυο

όπου δεν υπάρχει πόνος.

Αλλά τους διακρίνω, 

τα ήρεμα απογεύματα του Σεπτέμβρη,

κάπου στου ορίζοντα την άκρη,

να  κουβεντιάζουν σιωπηλά.   

[Θ|Β] 2012