"Μαραντώνες" της δεκάρας

En memoria de Diego Armando. 

Ξαφνικά άρχισε να βρέχει, χωρίς κανείς να το περιμένει. Ο ήλιος που φώτιζε ακόμα τα σπίτια, άξαφνα χλώμιασε και ξεκίνησε ένα ψιλόβροχο, εκνευριστικό, που πασπάλιζε τις στέγες, τις αυλές, τα χωράφια και το γήπεδό μας.

Τα παλιά σπίτια

 

Τα παλιά σπίτια
κλείνουν τα παραθύρια τους,
όταν πεισμώνουν.
Στα παλιά σπίτια
τρίζουν τα κεραμίδια,
όταν θυμώνουν.

Τα παλιά σπίτια
μισούν τα μέγαρα
που τα στριμώχνουν.
Στα παλιά σπίτια
δακρύζουν οι τοίχοι,
όταν ματώνουν.

Τα παλιά σπίτια
σιωπούν στις γειτονιές,
και τα σκοτώνουν. 
Μα τα παλιά σπίτια

έχουν τον τρόπο τους

να επιβιώνουν.

Στα παλιά σπίτια

κρύβονται καημοί

που μας στοιχειώνουν.

Τα παλιά σπίτια 

δεμένα στις μνήμες μας,
ποτέ δεν μεγαλώνουν.

Θ. Μύθος, 22/11/2020.

Ακούγοντας "Our house" των Madness. 

Το κακό!

 

"Το μεγάλο κύμα", Ανδρέας Κοντέλλης

Το χειμώνα οι νοτιάδες ήταν το κάτι άλλο. Φουρτούνιαζαν τη θάλασσα και σήκωναν θεόρατα κύματα που ξεσπούσαν τη μανία τους στα βράχια της ακτής, φτάνοντας πού και πού ως τα τοιχία των σπιτιών της παραλίας. Αμπαρωμένοι πίσω από βαριές ξύλινες μπουκαπόρτες, οι χωριανοί άκουγαν το φοβερό βουητό του νερού που ερχόταν ξανά και ξανά και ταρακουνούσε τα σπίτια συθέμελα. Ακολουθούσε το ανατριχιαστικό τσίριγμα που έκαναν τα βότσαλα καθώς το αντιμάμαλο τα τραβούσε προς τα μέσα και έπειτα μια κάλμα λίγων δευτερολέπτων ώσπου να ογκωθεί το επόμενο κύμα και να ξεσπάσει στην ακτή.

Ο ορίζοντας των γεγονότων

 

Κάτω από το λευκό μαντήλι που σκέπασε τη μορφή σου
ξεκίνησες γαλήνιος το ταξίδι προς το επέκεινα.
Και τώρα, ενώπιος ενωπίω με τη γυμνή μοναδικότητα,
απάντησες, άραγε, στην αρχέγονη απορία;

Η πέραν του ορίζοντα των γεγονότων
άλλη μεριά του Σύμπαντος
είναι τόσο μαύρη όσο δείχνουν οι εξισώσεις
ή μήπως κάπου έχει λαθέψει ο Αϊνστάιν;

Θ. Μύθος, 12/11/2020

Ξεθωριασμένες φωτογραφίες

 

Ξεθωριασμένες φωτογραφίες
σε ένα συρτάρι του μυαλού, σκονίζονται
παλεύουν να σώσουν τη μνήμη
ώσπου εξαφανίζονται δια παντός.

Κι αν, από τύχη, ανασυρθεί κάποια
φτεροκοπά σα νεογέννητη πεταλουδίτσα
ζωντανεύει μια φιγούρα, ένα χαμόγελο
και καίγεται στον απογευματινό ήλιο.

Μνήμες που σβήνουν, δειλινά που περνούν
κι ο χρόνος ακούραστος τραβά τον ανήφορο
προς την άλλη πλευρά του σύμπαντος
ένθα, λένε, ουκ εστί πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός.

Μνήμη Φώτη Μαζαράκη (1957-2020)
Θ.Μ. 7/11/2020

Παπά-Αγγελής Μιχέλης. Ο πρωτοπόρος λαογράφος της Λήμνου

 

Βιογραφικές πληροφορίες

 Ο Αγγελής Δημ. Μιχέλης γεννήθηκε το 1868 ή το 1870 στο Πορτ-Σάιντ της Αιγύπτου, όπου εργαζόταν ο πατέρας του. Μια άλλη εκδοχή πως γεννήθηκε το 1872 στον Κάσπακα είναι λανθασμένη. Θεωρείται ο πρωτοπόρος λαογράφος της Λήμνου.