"Α-βία"

Κάνε λίγο ακόμα υπομονή πατρίδα του αίματος.

Οι ξεφλουδισμένες πλάτες ετοιμάζουν ήδη τα σακίδια της αναχώρησης.

Οι βιαστές των υδάτων φόρτωσαν τις εξωλέμβιες στα τρέιλερ.

Οι διασκεδαστές αναζητούν κοινό στα άλση και τις πλατείες.

Ας πάνε στο καλό!

Πλησιάζει η ώρα της αποθεραπείας σου από τη θερινή τουριστίτιδα.

Για να μυρίσει πάλι η ελιά και η κάπαρη.

Για να ακουστεί το μουρμούρισμα του κύματος στο ακροθαλάσσι.

Για να ξεμυτίσουν οι συντηρητές της ψυχής σου από τα κατώγια.

Τότε θα έχεις όλο το χρόνο να επαληθεύσεις το όνομά σου:

"Α-βία": χωρίς βία, χαλαρά.

Θοδωρής, 20 Αυγούστου 2015.

Η φωτογραφία είναι της Γιούλας Κουκούτση.

Το συναπάντημα των θεών

Απέναντι από τη Λήμνο.

Συμβαίνει αιώνες τώρα.

Κάθε σούρουπο ανταμώνουν ο [...........]

με το δημιουργό της ζωής και του πλανήτη.

Για το κενό έχεις δυο επιλογές: ΗΛΙΟΣ ή ΑΘΩΣ.

Διάλεξε όποια λέξη θες, αλλά να ξέρεις

"μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου

ουδέν λάθος αναγνωρίζεται". 

Θοδωρής, 19 Αυγούστου 2015.

Η φωτογραφία είναι του Παναγιώτη Τρεμούλη.

Αυγουστιάτικη ρέμβη

Στις 12.01 άναψε τσιγάρο και κάθισε στην καρέκλα. Μόνη με τον φραπέ. Σκέτος με γάλα. Δυο πικρές ρουφηξιές στη γλώσσα και στο λαιμό, καφές και νικοτίνη. Λίγα μέτρα μπροστά της, οι ομπρέλες γεμάτες τουρίστες. Λαδωμένα κορμιά λιάζονταν, διαβάζοντας δήθεν. Ξελιγωμένα αρσενικά περπατούσαν ανέμελα στην αμμουδιά. Σκούρα γυαλιά έκρυβαν τις κλεφτές ματιές στα λυμένα κορδονάκια.

Η κυρά-Αντώνα, η γιαγιά που πουλούσε κουλούρια με κασέρι, φάνηκε στη γωνία. Στην ώρα της, όπως κάθε μεσημέρι. Παλιά γειτόνισσα τους. Θυμήθηκε τη μάνα της. Τέτοιες μέρες πάντα έπλαθε κουλουράκια. Πριν της Παναγιάς δεν την άφηνε να τα δοκιμάσει. Έχουν βούτυρο, της έλεγε. Πρώτα θα κοινωνήσεις και μετά φάε όσα θες. Οι κανόνες αυστηροί.

Η αλήθεια του Niyâzî-i Mısrî

I am cognizant of the secrets

Of the knowledge Adam has;

It is me who opens the treasure of reality,

It is me who is the life of the Universe.

(Niyâzî-i Mısrî, αγγλική μετάφραση)

Δυόμισι αιώνες πρωτύτερα είχε ζήσει στο Νησί ένας καλοκάγαθος σοφός ποιητής, ο Niyâzî-i Mısrî. Είχε έρθει από τα βάθη της Ανατολής και κουβαλούσε τη σοφία των αρχαίων λαών της Μικρασίας, τα ίχνη της οποίας χάνονται στη λήθη του χρόνου. Σοφία που διαπέρασε όσες θρησκείες κάλυψαν κατά καιρούς με θολή σκόνη ανθρώπους, πόλεις και χωριά, τις διαπότισε και τις ανάγκασε να προσαρμοστούν, έστω και αν φανερά οι θρησκευτικοί ηγέτες δεν το παραδέχονται. Κρατούν βέβαια τα ηνία της πολιτικής εξουσίας, όμως ο σοφός λαός έχει μάθει να προσποιείται πως υπακούει. Και όταν είναι η ώρα να διαβάσει το φλιτζάνι με τον καφέ, ξέρει ότι η αλήθεια δεν έχει σχέση ούτε με το χότζα ούτε με τον παπά. Αλλού είναι κρυμμένη.

Ο Niyâzî-i Mısrî ταξίδεψε, διδάχτηκε και δίδαξε σε δεκάδες πολιτείες, από την Βαγδάτη ως τη Σμύρνη και από το Κάιρο ως την Προύσα. Αντιλήφθηκε την απατηλή φύση του εαυτού και παρότρυνε τους μαθητές του να ξεπεράσουν αυτή την ψευδαίσθηση, προκειμένου να προσεγγίσουν τη φύση της αλήθειας. Διακήρυττε με παρρησία:

Η αναζήτηση της αλήθειας οδηγεί στο θάνατο του εαυτού σου και σε μια νέα ζωή δια μέσου αυτής. Μπορείς να γνωρίσεις την αλήθεια, μόνο αν γνωρίσεις τον εαυτό σου.

--------------------------------------------------------------

Θοδωρής, 6 Αυγούστου 2015.

Λίγο πριν ξεκινήσω για το Νησί.

Έγραφα τότε:

Θραύσμα από τη συλλογή κειμένων με τον προσωρινό τίτλο «Ζωές μετά…».

Η συνέχεια στο "Ζωές μετά...", που πλέον εκδόθηκε.