-Ζωή σε λόγου
σας!
Ένας-ένας έπινε
τον καφέ, σηκωνόταν, πλησίαζε τη μαυροφορεμένη θεια, της έσφιγγε το χέρι, έλεγε
ένα καλό λόγο και έβγαινε από την πόρτα του καφενείου.
-Καλός
άνθρωπος. Δουλευτής, τίμιος, μετρημένος.
Πάνω-κάτω τα
ίδια λόγια σε όλα τα τραπέζια, από συγγενείς, γείτονες, συναδέλφους, φίλους.
-Κακιά κουβέντα
δεν έβγαινε από το στόμα του.
-Οικογενειάρχης!
-Δουλειά,
σπίτι. Σπίτι δουλειά!
-Οι καλοί
άνθρωποι φεύγουν νέοι.
