Μπορεί
ο κόρακας ν’ ασπρίσει!
Μπορεί
ο σπανός γένια ν’ αφήσει!
Μα
δεν μπορεί ο Γκλύξμπουργκ
στην
Ελλάδα να γυρίσει.
- Μα τι λέει πάλι; Πάει, το
’χασε για τα καλά. Ε, Σταύρο σύνελθε, πού ταξιδεύεις; Τι στιχάκια είναι αυτά;
-
Δεν θυμάσαι, Αργυρώ; Δεν θυμάσαι που το έλεγα στο σχολειό, στο δημοψήφισμα για
το Βασιλέα Γεώργιο;
- Μα πώς να το θυμάμαι, εγώ δεν
είμαι από το χωριό σου. Δεν πήγαμε μαζί σχολείο. Και δεν με λένε Αργυρώ!!! Η
Ματίνα είμαι, του φώναξε.