Άντε αγόριμ στα Μσίρια…

 

Τα αίτια της μετανάστευσης των Λημνιών

 

«Άντε αγόριμ στα Μσίρια μπεκ καζαντίσ’ς λίρες».

«Άντε παιδί μου στην Αίγυπτο μπας και καζαντίσεις».

Με αυτά τα λόγια αποχαιρετούσαν τα παιδιά τους οι Λημνιοί τον 19ο και στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν η Αίγυπτος αποτελούσε τη Γη της Επαγγελίας, όχι μόνο για τους Λημνιούς αλλά γενικότερα για τη ρωμαίικη φτωχολογιά. Για κάποιους μάλιστα υπήρξε Ελντοράντο καθώς έγιναν πάμπλουτοι αλλά και στους υπόλοιπους έδινε ευκαιρίες για μια ζωή καλύτερη από εκείνη που είχαν στο νησί. Γιατί όμως οι Λημνιοί έφευγαν κατά χιλιάδες στην Αίγυπτο και σε άλλους προορισμούς προς αναζήτηση τύχης; Τι τους εξωθούσε σε αυτό το μαζικό φευγιό; Τα αίτια ήταν οικονομικά, φυσικά, αλλά για να τα κατανοήσουμε πρέπει να πάμε λίγο πίσω και να δούμε τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στο νησί.

 

Ο ξενιτεμός κι ο νόστος του κ. Βασίλη Κωνσταντόπουλου

 

Βασίλης Κωνσταντόπουλος

«...𝛌ί𝛄𝛂 𝛌ό𝛄𝛊𝛂 𝛄𝛊𝛂 𝛕𝛈 𝛇𝛚ή 𝛍𝛐𝛖»

Αθήνα 2019, σελ. 125.

  Ένα καλογραμμένο αυτοβιογραφικό βιβλίο με τον πιο πάνω τίτλο επέσε πρόσφατα στην αντίληψη μου, γραμμένο από έναν άνθρωπο που δεν σπούδασε σε κάποια σχολή αλλά μαθήτευσε στο μεγάλο σχολείο της ζωής. Και μπαίνοντας στην ένατη δεκαετία της ζωής του αποφάσισε να αφηγηθεί τις περιπέτειες του βίου του, ως παρακαταθήκη για τα παιδιά και τα εγγόνια του. Όμως, αν και το προόριζε για την οικογενειά του, το έργο του έχει ευρύτερο ενδιαφέρον, διότι αποτελεί μια αυθεντική μαρτυρία της κοινωνικής πραγματικότητας της μεταπολεμικής Ελλάδας.